Κατά τις μηνιαίες μετρήσεις ορνιθοπανίδας που πραγματοποίησε το μήνα Φεβρουάριο 2018 το επιστημονικό προσωπικό και προσωπικό φύλαξης του ΦΔ εντοπίστηκε ένας σπάνιο είδος για την περιοχή, μια μικρή ομάδα γερανών στα υγρολίβαδα της Κερέντζας.
Ο Γερανός είναι καλοβατικό πτηνό της οικογενείας των Γερανιδών, που απαντά και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Grus grus.
Πρόκειται για ένα από τα πιο εντυπωσιακά πουλιά των υγροτόπων, καθώς είναι ψηλό (115 εκατοστά), με πολύ μακριά πόδια και λαιμό, τα οποία είναι χαρακτηριστικά όταν πετάει. Έχει σταχτί χρώμα με μαύρο στον λαιμό, στο κεφάλι και στις άκρες των φτερούγων.
Τα εσωτερικά φτερά των φτερούγων είναι πολύ μακριά και τον βοηθούν να πετάξει. Σχηματίζουν μια μαυριδερή φούντα, καλύπτοντας την ουρά του. Χαρακτηριστική επίσης είναι η κόκκινη «βούλα» στο επάνω μέρος του κεφαλιού του.
Θεωρείται το πιο σπάνιο είδος πουλιού που έχει εμφανιστεί στην περιοχή μας τα τελευταία χρόνια και προστατεύεται αυστηρά τόσο από την εθνική όσο και από τη διεθνή νομοθεσία. Ωστόσο σύμφωνα με τη iucn ( International Union for Conservation of Nature) θεωρείται ένα είδος με αυξητική τάση. Τα πουλιά αυτά είναι περαστικά από τη χώρα μας την περίοδο της μετανάστευσης.
Είναι καταπληκτικοί ταξιδευτές και μπορούν να καλύψουν μέχρι 2.000 χιλιόμετρα χωρίς στάση, αλλά οι αποστάσεις που καλύπτονται ημερησίως είναι συνήθως 100 χιλιόμετρα, με μέση ταχύτητα 45 έως 65 χμ/ώρα, που με τη βοήθεια του ανέμου, μπορούν να φθάσουν μέχρι και 130 χλμ/ώρα.
Οι μεταναστευτικές κινήσεις του γερανού δεν είναι εύκολο να καταγραφούν, διότι το συγκεκριμένο είδος, φαίνεται να ακολουθεί πολλές και διαφορετικές «οδούς» μετανάστευσης, ανάλογα με την επικράτεια αναπαραγωγής που μελετώνται επισταμένως από τον 19ο αιώνα και μετά.
Γενικά ακολουθούνται οι βασικές μεταναστευτικές μεσογειακές δίοδοι (Γιβραλτάρ, Σικελία), Έβρος, Εύξεινος Πόντος, Σινά, Ερυθρά Θάλασσα) και οι ασιατικές σε Κασπία Θάλασσα, Ιμαλάια και κεντρική Κίνα.
Πετούν συνήθως σε σχηματισμό «V» ή σε ευθεία μακριά γραμμή, έτσι ώστε η αντίσταση του αέρα να μειώνεται ενώ κάποιες φορές γυροπετούν.
Για να υπερασπιστούν το έδαφός τους, οι γερανοί απειλούν τον εισβολέα και στη συνέχεια τού επιτίθενται, αν δεν απομακρυνθεί. Αυτή είναι συνήθως αποστολή του αρσενικού, αλλά μπορεί επίσης να γίνει από όλη την οικογένεια.
Το είδος είναι παμφάγο τόσο κατά την αναπαραγωγική όσο και στη μη αναπαραγωγική περίοδο, με τη φυτική διατροφή του να αποτελείται από ρίζες και βλαστούς, ριζώματα, κονδύλους (π.χ. πατάτες), φύλλα καλλιεργημένων φυτών και άγριες πόες (π.χ. κράμβες, τριφύλλια, τσουκνίδες, στελάριες), υδροχαρή φυτά, καρπούς, δημητριακά (π.χ. σιτάρι, κριθάρι, βρώμη, σίκαλη, καλαμπόκι, ρύζι), μπιζέλια, ελιές, βελανίδια κλπ.
Η ζωική διατροφή του είδους περιλαμβάνει ενήλικα έντομα (σκαθάρια, μύγες) και προνύμφες (λεπιδόπτερα) εντόμων, σαλιγκάρια, σκουλήκια, σαρανταποδαρούσες, αράχνες, βατράχια, σαμιαμίδια, σαύρες, φίδια, μικρά θηλαστικά (τρωκτικά και μυγαλές), ψάρια και περιστασιακά, αυγά και νεοσσοί των μικρών πτηνών.
Για να αναπληρώσουν τη χαμένη ενέργεια, χρειάζεται να προσλαμβάνουν μέχρι 300 γραμμάρια τροφής ημερησίως, που αντιστοιχεί στο 80% της δραστηριότητας τους.
